WiadomośćZanim zaproszę na ostatnie już spotkanie...
(Kategoria: Gdańsk Osowa - WIADOMOŚCI, INFORMACJE)
Dodane przez admin
środa 20 listopada 2019 - 17:46:44
Zanim zaproszę
na ostatnie już spotkanie...
Mam dobre życie. Urodziłam się ponad dwie dekady po wojnie i zanim na serio zaczęłam zgłębiać historię swojego kraju, słuchałam różnych opowieści, budując niechlujnie swoją tożsamość. Było w nich o pradziadku na Pawiaku i o dziadku w AK, prześladowanym po wojnie. Pamiętam opowieści o babci, która w czasie wojny bardziej się bała Rosjan niż Niemców i że Żydzi przed wojną pożyczali na zbójecki procent…
Tak zwane dzieciństwo i młodość w komunie pamiętam przez pryzmat różnych zdarzeń, które wtedy wydawały się naturalne, teraz są treścią anegdotycznych opowieści – czasem zabawnych, a czasem przerażających…mnie ominęły drastyczne jej skutki.
Pierwsze poważne spotkanie z wielokulturowością – 1995 rok, kibbutz bet haemek – dwa miesiące życia w społeczności wielu narodowości z całego świata. Dziś myślę, że pobyt tam stał się jednym z powodów do zgłębiania polskich dziejów żydów, niezatartych śladów w naszej wspólnej historii i kulturze oraz fascynującego dorobku. I pomimo podziwu, a często zachwytu nie zaraziłam się ich religią, wierząc w Najwyższego niezmiennie.
Cieszę się, że nigdy nie musiałam uciekać z mojego kraju, ani nawet zarabiać na chleb za jego granicami. Inne kultury, historie i ludzi poznaję z powodu osobistych pragnień i ciekawości. Czuję się obywatelką Europy i nie mam kompleksów z powodu swojego pochodzenia, a gdziekolwiek jestem czuję się gościem. Szczęście, wdzięczność i dumę dopełnia życie w mieście, o którym różni mówią różnie, a mnie najbardziej cieszy, że Gdańsk rodzi zmiany, które inspirują świat…
I mając świadomość tego co powyższe, tym bardziej ważne wydaje mi się dziś myślenie o INNYCH, tych nowych będących tu przelotnie za chlebem i tych, którzy z moim miastem, moim krajem wiążą nadzieje na bezpieczne, spokojne życie. Łatwo o stereotypy, uprzedzenia… łatwo wrzucać do jednego worka. Trudno zatrzymać się i pochylić nad jednym człowiekiem.
Już dziś widzę na ulicy, w sklepach i szkole mojej córki coraz więcej osób różnej narodowości, obyczajów czy wyznań. Patrzę na nich przez pryzmat siebie i swoich wyobrażeń życia tutaj, próbując wejść w ich buty, aby poczuć, jak im naprawdę jest, dowiedzieć się, kim i jacy są.
To w moim mieście stworzono Gdański Model Integracji Imigrantów – dla mnie dzieło idealne (nie mylić z idealistyczne). Obejmuje wszelkie obszary życia nowych mieszkańców w sposób bardzo przemyślany, wyznaczając dobre praktyki w zakresie ich realizacji. Jako zwyczajna mieszkanka mam poczucie, że to bardzo dobra podstawa. Myślę także, że rzeczywista integracja rodzi się na osiedlu, w przychodni czy parku. Bowiem o sukcesie integracji między ludźmi decydują bliskie spotkania twarzą w twarz.
ZAPRASZAM
Debata: OBYWATEL GOSPODARZ – integracja międzykulturowa między ludźmi – jaka i po co ?
W ramach naszych warsztatów mówiliśmy o przeszłości i teraźniejszości kulturowego i społecznego życia naszego miasta. Najważniejsze wnioski:
Na ostatnim spotkaniu spojrzymy w przyszłość wielokulturowości Gdańska. W ramach debaty określimy jaki my – zwyczajni mieszkańcy mamy wpływ na budowanie integracji wielokulturowej budując nowoczesny wielokulturowy tygiel.
Aneta Baczyńska – Rostkowska
Stowarzyszenie INNE jest piękne
Źródło: Osowa 24 - Portal Mieszkańców > Osowa > Gdańsk > Trójmiasto
( http://osowa24.pl/news.php?extend.5679 )
(Kategoria: Gdańsk Osowa - WIADOMOŚCI, INFORMACJE)
Dodane przez admin
środa 20 listopada 2019 - 17:46:44
na ostatnie już spotkanie...
Mam dobre życie. Urodziłam się ponad dwie dekady po wojnie i zanim na serio zaczęłam zgłębiać historię swojego kraju, słuchałam różnych opowieści, budując niechlujnie swoją tożsamość. Było w nich o pradziadku na Pawiaku i o dziadku w AK, prześladowanym po wojnie. Pamiętam opowieści o babci, która w czasie wojny bardziej się bała Rosjan niż Niemców i że Żydzi przed wojną pożyczali na zbójecki procent…
Tak zwane dzieciństwo i młodość w komunie pamiętam przez pryzmat różnych zdarzeń, które wtedy wydawały się naturalne, teraz są treścią anegdotycznych opowieści – czasem zabawnych, a czasem przerażających…mnie ominęły drastyczne jej skutki.
Pierwsze poważne spotkanie z wielokulturowością – 1995 rok, kibbutz bet haemek – dwa miesiące życia w społeczności wielu narodowości z całego świata. Dziś myślę, że pobyt tam stał się jednym z powodów do zgłębiania polskich dziejów żydów, niezatartych śladów w naszej wspólnej historii i kulturze oraz fascynującego dorobku. I pomimo podziwu, a często zachwytu nie zaraziłam się ich religią, wierząc w Najwyższego niezmiennie.
Cieszę się, że nigdy nie musiałam uciekać z mojego kraju, ani nawet zarabiać na chleb za jego granicami. Inne kultury, historie i ludzi poznaję z powodu osobistych pragnień i ciekawości. Czuję się obywatelką Europy i nie mam kompleksów z powodu swojego pochodzenia, a gdziekolwiek jestem czuję się gościem. Szczęście, wdzięczność i dumę dopełnia życie w mieście, o którym różni mówią różnie, a mnie najbardziej cieszy, że Gdańsk rodzi zmiany, które inspirują świat…
I mając świadomość tego co powyższe, tym bardziej ważne wydaje mi się dziś myślenie o INNYCH, tych nowych będących tu przelotnie za chlebem i tych, którzy z moim miastem, moim krajem wiążą nadzieje na bezpieczne, spokojne życie. Łatwo o stereotypy, uprzedzenia… łatwo wrzucać do jednego worka. Trudno zatrzymać się i pochylić nad jednym człowiekiem.
Już dziś widzę na ulicy, w sklepach i szkole mojej córki coraz więcej osób różnej narodowości, obyczajów czy wyznań. Patrzę na nich przez pryzmat siebie i swoich wyobrażeń życia tutaj, próbując wejść w ich buty, aby poczuć, jak im naprawdę jest, dowiedzieć się, kim i jacy są.
To w moim mieście stworzono Gdański Model Integracji Imigrantów – dla mnie dzieło idealne (nie mylić z idealistyczne). Obejmuje wszelkie obszary życia nowych mieszkańców w sposób bardzo przemyślany, wyznaczając dobre praktyki w zakresie ich realizacji. Jako zwyczajna mieszkanka mam poczucie, że to bardzo dobra podstawa. Myślę także, że rzeczywista integracja rodzi się na osiedlu, w przychodni czy parku. Bowiem o sukcesie integracji między ludźmi decydują bliskie spotkania twarzą w twarz.
ZAPRASZAM
Debata: OBYWATEL GOSPODARZ – integracja międzykulturowa między ludźmi – jaka i po co ?
W ramach naszych warsztatów mówiliśmy o przeszłości i teraźniejszości kulturowego i społecznego życia naszego miasta. Najważniejsze wnioski:
- Każdy z nas skądś przyjechał w tym, czy poprzednich pokoleniach – dotyczy to zarówno różnych regionów Polski jak i zagranicy.
- Gdańsk jest nasz – polski, pomorski, wolny. Wolny od uprzedzeń, otwarty, obywatelski. Owszem był kiedyś niemiecki ale dzisiejsi jego mieszkańcy nie mają z tymi korzeniami wiele wspólnego.
- Kimkolwiek jesteśmy skądkolwiek byśmy nie pochodzili w Gdańsku szukamy podobnych wartości, spełnienia podobnych potrzeb.
- Duch gdańskiej wielokulturowości jest wszędzie i stale obecny, co czyni go miastem wyjątkowym i przepełnia dumą jego mieszkańców.
Na ostatnim spotkaniu spojrzymy w przyszłość wielokulturowości Gdańska. W ramach debaty określimy jaki my – zwyczajni mieszkańcy mamy wpływ na budowanie integracji wielokulturowej budując nowoczesny wielokulturowy tygiel.
27 listopada 2019 g. 18.00
Aula ZSO nr 2, Wodnika 57
Aula ZSO nr 2, Wodnika 57
Aneta Baczyńska – Rostkowska
Stowarzyszenie INNE jest piękne
Źródło: Osowa 24 - Portal Mieszkańców > Osowa > Gdańsk > Trójmiasto
( http://osowa24.pl/news.php?extend.5679 )